《Μια μέρα θα είμαστε μονο ψίθυροι στην σκέψη των παιδιών μας,
Οι φωνές μας μπορεί να είναι φωνές έμπνευσης και ενθάρρυνσης ή επίκρισης και κατηγορίας.
Μια μέρα θα είμαστε μονο μια ανάμνηση στην καρδιά των παιδιών μας, γεμάτη γέλια και τρυφερότητα ή γεμάτη πόνο και σύγκρουση.
οδηγώντας τα ειτε σε ενα φωτεινό μονοπάτι για να διαβούν ειτε σε ενα δύσβατο και σκοτεινό δρόμο γεμάτο πέτρες και εμπόδια για να σκοντάφτουν.
Δίνουμε στα παιδιά μας ειτε φτερά για να πετάξουν ελεύθερα είτε πληγές για να επουλωσουν.
Κάθε μέρα με τις επιλογές της ζωής μας.
Με το πως ερωτευόμαστε, με το πως αγαπάμε, πως μιλάμε στους ανθρώπους.
Εσείς τι ελπίζετε να αφήσετε ως ψυχική κληρονομιά στα παιδιά σας;
Και τι κάνατε σήμερα για να γίνει αυτή η ελπίδα πραγματικότητα;》
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου